日本が好き

เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าในชั้นเรียน ที่ฉันไม่ได้ประสบเอง แต่เป็นเรื่องของนักเรียนคนหนึ่งที่ตอนช่วงปลายปีได้ไปเที่ยวญี่ปุ่น แล้วอยากสัมผัสกับร้านยะไตของญี่ปุ่น ตอนค่ำๆ ก็เลยชวนสามีออกไปเดินหาร้านยะไตกัน เมื่อเลือกแล้วว่าร้านนี้ดูน่ากินก็เดินเข้าไปเลย แล้วพบกับเจ้าของร้านเป็นคุณป้าแก่ๆ เธอยื่นเมนูให้พร้อมกับมีข้อความว่าถ้าไม่ได้มากับคนญี่ปุ่นสามารถนั่งทานได้แค่ 1 ชั่วโมง แล้วมีการชาร์จเพิ่มอีกหัวละ 300 เยน ต้องสั่งอาหารเป็นภาษาญี่ปุ่น นักเรียนคนนั้นถึงกับอึ้งแล้วคิดในใจว่า “ไปกินร้านอื่นก็ได้วะ” แล้วก็ออกไปจากร้านนั้นเลย



นักเรียนก็มาเล่าให้ฟังแล้วก็ถามว่า “ร้านยะไตของญี่ปุ่นเป็นแบบนี้ทั้งหมดเลยหรือเปล่า” ฉันก็เลยตอบว่า “ไม่หรอก”

สาเหตุนั้นน่าจะมาจากที่ว่า

1.คุณป้าแก่ๆ นั้นคงไม่สันทัดในภาษาต่างชาติ ก็เลยเหมือนอยากตัดปัญหาภาษาออกไป

2.ที่เขียนจำกัดเวลา 1 ชั่วโมงนั้น เพราะว่าร้านคุณป้าเป็นแค่ร้านเล็กๆ จึงอยากทำให้เกิดการหมุนเวียนลูกค้าได้เยอะที่สุดนั่นเอง

3.ส่วนที่บอกว่าชาร์จเพิ่มหัวละ 300 เยนนั้น น่าจะเป็นการเขียนให้ลูกค้าทราบชัดเจนในเรื่องของ お通し (โอะโทชิ)
お通し (โอะโทชิ) หมายถึง อาหารที่เสิร์ฟก่อนที่เมนูหลักจะมาถึง โดยถ้าสั่งเหล้าก็จะเสร์ฟคู่กันเป็นกับแกล้มโดยอัตโนมัติ และชาร์จเงินเพิ่มตอนคิดเงินทีหลัง ปกติแล้วค่าโอะโทชินี้ไม่สามารถยกเลิกได้ ถึงแม้จะไม่ทานก็ต้องเสียเงินอยู่ดี เพราะว่าร้านคุณป้าเป็นร้านยะไตกึ่งร้านอิซากายะด้วย

สิ่งที่เล่ามานั้น ก็น่าเห็นใจคุณป้าเจ้าของร้าน ที่ท่านก็คงลำบากใจที่จะสื่อสารภาษาต่างชาติ นี่ก็น่าจะเป็นอุทาหรณ์สำหรับการที่คนเราต้องปรับตัวให้เข้ากับสังคมที่เปลี่ยนไป ที่เป็นสังคมอินเตอร์เนชั่นแนลมากขึ้นนั่นเอง แต่จะให้คุณป้าลุกขึ้นมาเรียนภาษาอังกฤษก็อาจจะไม่ไหวหรือเปล่า?