日本が好き

  

อย่างที่เป็นข่าวดังในโลกโซเชียลอยู่ในตอนนี้ ที่ว่าสวนสนุก Space World เมืองคิตะคิวชู ในจังหวัดฟุคุโอกะ ได้เปิดลานสเก็ตน้ำแข็งที่ชื่อว่า “Ice Aquarium” หรือ พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำแข็ง ซึ่งมีความยาว 250 เมตร โดยการนำปลาตายกว่า 25 สายพันธุ์ ราวๆ 5,000 ตัวมาประดับแช่แข็งไว้ใต้ลานสเก็ตน้ำแข็ง ภายใต้แนวคิดที่ว่า "อยากให้ลูกค้าได้รับประสบการณ์ใหม่และได้เรียนรู้โลกใต้ทะเลไปพร้อมๆ กับการเล่นสเก็ตน้ำแข็ง” ซึ่งทางสวนสนุกเองคงมีเจตนาที่ดี แต่อาจสวนกระแสความรู้สึกของประชาชนไปสักหน่อย



แต่มีพื้นที่บางส่วนที่มีการทำให้ปลาโผล่ขึ้นมาจากพื้นน้ำแข็ง ซึ่งฉันว่าอาจทำให้คนสะดุดล้มและก่อให้เกิดความอันตรายได้ ตรงนี้น่าเป็นห่วงมากเลย




แต่หลังจากที่ได้เปิดตัวไปเมื่อวันที่ 12 พ.ย.ที่ผ่านมานี้เอง เมื่อวานนี้ก็ต้องปิดตัวลงอย่างกระทันหัน หลังจากถูกสังคมออนไลน์วิพากษ์วิจารณ์อย่างหนักถึงความไม่เหมาะสม แถมโดนว่าว่าเป็นลานสเก็ตที่ไร้รสนิยม และไม่ให้เกียรติสิ่งมีชีวิตอีกด้วย (ภาพปลาบางภาพมันก็ดูน่ากลัวเกินไปนะคะ)




แม้ทางสวนสนุก สเปซ เวิร์ล จะออกมาชี้แจงว่า ปลาทุกตัวที่ถูกนำมาแช่ไว้ใต้ลานสเก็ตน้ำแข็งทั้งหมด ถูกทำให้ตายก่อนนำมาตกแต่งบนพื้นแล้วก็ตาม แล้วหลังจากปิดให้บริการลานสเก็ตน้ำแข็ง ทางสวนสนุกก็ได้เตรียมจัดพิธีรำลึกถึงปลาทั้งหมดที่ถูกนำออกมาจากพื้นลานน้ำแข็ง และทางสวนสนุกจะเปิดให้บริการลานสเก็ตน้ำแข็งโดยปราศจากปลาอีกครั้งในเดือนธันวาคมนี้

ก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ บางครั้งความคิดสร้างสรรค์ที่แปลกเกินไป อาจดูไม่สร้างสรรค์ก็ได้


  

เมื่อวันก่อนได้แนะนำของกินเด็ดในเทศกาลงานวัดขึ้นห้างไปแล้ว วันนี้จะมาย้อนอดีตกับของเล่นสมัยเด็กของฉัน นั่นก็คือตุ๊กตากระดาษ




ในงานนี้ฉันก็ซื้อมารำลึกความหลัง 1 แผ่นด้วย แผ่นละ 20 บาทเท่านั้น ถ้าเราย้อนไปในอดีต ปฏิเสธไม่ได้ว่า การเล่นตุ๊กตากระดาษถือเป็นอีกหนึ่งกิจกรรมที่ฮอตมากๆ สำหรับเด็กผู้หญิง โดยเฉพาะช่วงพักเที่ยงและหลังเลิกเรียน เราก็จะเอาตุ๊กตากระดาษมาเล่นกัน พวกเราก็จะเอาตุ๊กตากระดาษที่แกะออกมาจากแผ่นแล้ว นำมาสอดไว้ในหนังสือหรือไม่ก็สมุด โดยแยกชุดตุ๊กตาไว้แต่ละหน้าของสมุด ราวกับเป็นตู้เสื้อผ้า แล้วก็จะนำมาเปลี่ยนชุดเล่นกัน นับว่าเป็นความสุขและความสนุกง่ายๆ ในวัยเด็ก จะว่าไปแล้วการเล่นตุ๊กตากระดาษนี้สามารถเล่นคนเดียว หรือเล่นร่วมกันกับเพื่อน ๆ ก็ได้

เราลองมาดูประวัติของตุ๊กตากระดาษกันสักนิดนะคะ
ตุ๊กตากระดาษคือตุ๊กตาที่ทำเป็นรูปร่างของคนจากกระดาษ แล้วนำมาตัดเป็นตัวและมีชิ้นส่วนของเสื้อผ้าแยกออกมาต่างหาก ซึ่งสามารถนำไปวางติดลงบนตัวตุ๊กตาได้ด้วยการสอดหรือพับมุมกระดาษ เมื่อ 200 ปีที่แล้วตุ๊กตากระดาษถือว่าเป็นของเล่นที่ราคาไม่แพง แล้วในปัจจุบันนี้ตุ๊กตากระดาษก็ถือว่าเป็นศิลปะและเป็นของสะสมอย่างหนึ่งด้วย

ตุ๊กตากระดาษ หรือที่ฝรั่งเรียกกันว่า Paper Dolls ถูกค้นพบยุคแรกในศูนย์กลางเมืองต่างๆของยุโรปที่ถือว่าเป็นศูนย์กลางของแฟชั่นในช่วงกลางศตวรรษที่ 17 ทั้งที่ เวียนนา , เบอร์ลิน , ลอนดอน , ปารีส ซึ่งก็มีลักษณะคล้ายๆกับ Pantins ที่พบในฝรั่งเศส คือเป็นสิ่งบันเทิงสำหรับผู้ใหญ่ , วงสังคมชั้นสูง.




ตุ๊กตากระดาษที่ถูกผลิตจริงๆในเชิงการค้า เป็นตัวแรก ชื่อว่า Little Fanny ผลิตโดย S&J Fuller ในกรุงลอนดอน ช่วงปี 1810 ส่วนในฝั่งอเมริกานั้น ชื่อว่า The History and Adventures of Little Henry พิมพ์โดยสำนักพิมพ์ Belcher of Boston ในปี 1812 และในช่วงปี 1820 ตุ๊กตากระดาษที่เป็นเซ็ตคอลเลคชั่น ก็ได้รับความนิยมอย่างมากในยุโรป และยังส่งออกไปที่อเมริกาอีกด้วย
  

เมื่อสัปดาห์ก่อนได้มีโอกาสไปเดินเล่นที่ห้างเทอมินัล 21 ซึ่งช่วงสัปดาห์นั้นเขามีจัดเทศกาลงานวัดขึ้นมา เรียกได้เลยว่าเป็นการยกเอางานวัดขึ้นห้างติดแอร์ เขาจัดงานได้น่ารักและน่าเดินมากๆ มีของเก่าๆ โบราณมาให้ทั้งชมและทั้งชิมกันเลยทีเดียว ฉันเองก็เสียตังค์ไปหลายกับของเล่นเก่าๆ และของกินโบราณ แต่ที่ประทับใจเป็นพิเศษคือ “ขนมไข่ปลา” ซึ่งไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน แล้วเขาว่ากันว่าหาทานได้ยาก ก็เลยลองซื้อมาชิม เรียกได้ว่าอร่อยไม่ผิดหวังเลยจริงๆ เราลองมาดูรายละเอียดของขนมไข่ปลากันนะคะ



เหมือนไข่ปลาจริงๆ เลย

ขนมไข่ปลา (ขนมไทย) Rice Flour Mixed with Toddy Palm and Shredded Coconut เป็นขนมไทยพื้นบ้านในแถบจังหวัดที่มีการปลูกต้นตาล จุดเด่นของขนมคือ รูปทรงขนมที่มีเอกลักษณ์ มีกลิ่นหอมเนื้อตาลประกอบกับความเหนียวนุ่ม หวาน มัน เค็ม กำลังดี ขนมไข่ปลาจึงอร่อยติดลิ้นของผู้ที่ลิ้มลองได้ไม่ยาก ขั้นตอนในการทำขนมนั้นง่ายไม่ยุ่งยาก แต่ปัจจุบันกลับพบว่าขนมไข่ปลามีให้ซื้อรับประทานเพียงไม่กี่เจ้าเท่านั้น ขนมไข่ปลา เหมาะสำหรับทำเลี้ยงรับรองแขก ใช้เป็นขนมถวายพระในงานบุญ หรือทำเป็นอาชีพก็ได้ นับเป็นอีกหนึ่งขนมไทยพื้นบ้านที่น่าสนใจไม่น้อยทีเดียว

ถ้าใครมีโอกาสได้ไปเจอขอแนะนำให้ซื้อทานเลยค่ะ อร่อยมากๆ โดยเฉพาะ “ขนมไทย คุณยายผ่องศรี”
  

ข่าวที่เป็นกระแสดังอยู่ในตอนนี้ ก็เกิดจากความใจร้อนของคนนั่นเอง

ดังนั้น วันนี้จึงอยากหยิบยกเอาสำนวนคำว่า “ขี้โมโห ใจร้อน ขี้หงุดหงิดมาบอก

ในภาษาญี่ปุ่นนั้น คำว่า “気が短い ”　(Ki ga mijikai) จะหมายถึงคนที่มีลักษณะที่โกรธได้ง่าย หรืออารมณ์เสียได้ง่าย ออกแนวควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ค่อยได้เวลาเกิดเรื่องที่ทำให้ไม่สบายใจ หรือหงุดหงิด




ถ้าเรามาดูแต่ละคำ คำว่า “気” (ki) หมายถึงอารมณ์ ความรู้สึก ลักษณะนิสัย ส่วนคำว่า “短い” (Mijikai) หมายถึง สั้น เพราะฉะนั้น เมื่ออารมณ์สั้น ก็คือใจร้อนนั่นเอง

เช่น 田中さんは気が短いです。(Tanakasan wa ki ga mijikai desu)
คุณทานากะ เป็นคนใจร้อน

นอกจากนี้ก็ยังมีคำที่ให้ความหมายในเชิงว่าใจร้อน อารมณ์ร้อน ฉุนเฉียวอีกหลายคำ
เช่น 短期な　(tanki na)　ตัวอย่างเช่น 彼は短気だ。(Kare wa tanki da)เขาเป็นคนใจร้อน

ส่วนคำตรงกันข้ามก็คือ “気が長い” (Ki ga nagai) คือ คนใจเย็น
気　（ki）แปลว่า อารมณ์
長い　(nagai) แปลว่า ยาว
อารมณ์+ยาว อารมณ์ยาว ก็คือใจเย็นนั่นเองค่ะ




เช่น 山田さんは気が長いです。(Yamadasan wa ki ga nagai desu)
คุณยามาดะเป็นคนใจเย็น

เพราะฉะนั้น คนเราควรที่จะเป็นคนใจเย็นกันนะคะ สังคมจะได้อยู่กันอย่างสงบสุข  

เมื่อวันที่ 6 พ.ย.ที่ผ่านมานี้ ได้มีการจัดงานอีเว้นท์ที่ชื่อว่า “Yuru Khara Grand Prix” ขึ้นที่สวนสาธารณะของเมือง มัตสึยาม่าของจังหวัดเอฮิเมะ



“Yuru Khara” ก็คือตัวมาสคอตที่ใช้ในการประชาสัมพันธ์เมืองหรือเขตต่างๆ

Yuru Kyara Grand Prix คืองานประกวดมาสคอต (mascot) ประจำปีของญี่ปุ่น ซึ่งเป็นงานประกวดตัวการ์ตูนสัญลักษณ์ท้องถิ่น เพื่อประชาสัมพันธ์สถานที่ท่องเที่ยวและสร้างสรรค์สินค้าผ่านตัวละครที่น่ารัก ที่กลายมาเป็นเหมือนสัญลักษณ์ประจำจังหวัด เมือง เขต หรือสถานที่ต่างๆ ในญี่ปุ่น ซึ่งมาสคอตเหล่านี้มักสอดแทรกจุดสังเกตน่ารักๆ ที่เกี่ยวโยงไปถึงเอกลักษณ์ของพื้นที่นั้นๆ เอาไว้ให้เรามองหากันด้วย




ในครั้งนี้ก็มี Yuru Khara กว่า 200 ตัวจากทั่วทั้งญี่ปุ่นมารวมตัวกันอยู่ที่สวนสาธารณะ เพื่อทำการประชาสัมพันธ์เมืองของตัวเอง

แล้วในงานอีเว้นท์นั้นก็ได้มีการโหวตและตัดสินคะแนนจากเสียงมหาชนคนญี่ปุ่นที่เข้าร่วมงานและจากทางอินเตอร์เน็ตเพื่อตัดสิน Yuru Khara ที่ได้รับความนิยมเป็นอันดับ １

ในปีนี้มาสคอตที่มีชื่อว่า “Shinjo Kun” ของเมืองซูซากิในจังหวัดโคจิได้รับรางวัลที่ 1 ไป



สำหรับมาสคอตที่ชื่อว่า “Shinjo Kun” นั้นทางจังหวัดได้ใช้สัตว์ที่ชื่อว่า “Nihon Kawauso” หรือตัวนากซึ่งอาศัยอยู่ที่แม่น้ำ Shinjogawa ในเมืองซูซากิที่ใกล้จะสูญพันธ์มาเป็นต้นแบบ




ทีนี้เราก็ทำความรู้จัก Shinjo Kun กันนะคะ

ข้อมูลส่วนตัว
เพศ – ชาย (นาก)
วันเกิด - 28 เมษายน
อายุ - ประมาณห้าขวบ
งานอดิเรก – ชอบอะนิเมะและชอบแต่งตัว
ความสามารถพิเศษ - ว่ายน้ำและเต้นรำ
วลีที่ชื่นชอบ – ね☆ね☆　絶滅。。　もきゅ☆ (Ne Ne☆☆Zetsumetsu Mokyu ☆) (นี่ นี่ ฉันจะสูญพันธุ์แล้วนะ มุ้งมิ้งๆ)
อาหารที่ชอบ – ปลาแอนโชวี่ แฮม นาเบะยากิราเม็ง ปลา Mejika

เจ้าหน้าที่ของเมืองซูซากิที่มากับ “Shinjo Kun” ได้เล่าให้ฟังว่า “Shinjo Kun เองก็รู้สึกดีใจเช่นกัน คิดว่าจะตั้งใจสร้างชื่อให้กับเมืองซูซากิของจังหวัดโคจิต่อไปเรื่อยๆ ด้วย”
  

รัฐบาลญี่ปุ่นได้จัดโครงการรณรงค์ที่ชื่อว่า “วอร์ม บิส” (Warm Biz) ขึ้นมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว โดยโครงการ “วอร์ม บิส” เป็นแคมเปญของกระทรวงสิ่งแวดล้อมในช่วงเดือนพฤศจิกายนจนถึงเดือนมีนาคม ที่รณรงค์ให้คนสวมใส่เสื้อผ้าที่ให้ความอบอุ่นต่อร่างกายและสะดวกในการทำงานในวันที่อากาศหนาวเย็น โดยไม่ต้องหันไปใช้เครื่องทำความร้อนของบ้านและบริษัทมากเกินไปเพื่อช่วยประหยัดพลังงานและช่วยสิ่งแวดล้อมของโลก โดยในปีนี้ได้เริ่มต้นแคมเปญนี้ไปตั้งแต่วันที่ 1 เดือนพ.ย.ที่ผ่านมา




กระทรวงสิ่งแวดล้อมแนะนำให้เหล่าพนักงานใช้ผ้าห่มเพื่อคลุมไหล่และคลุมเท้าในขณะทำงาน และรับประทานอาหารร้อนๆเพื่อแก้หนาว อย่างเช่นเมนูที่แนะนำคือ “นาเบะ” หรือหม้อไฟญี่ปุ่น ที่จะช่วยให้ร่างกายรู้สึกอบอุ่นขึ้น สำหรับเสื้อผ้าสวมใส่ง่ายๆ เพียงแค่ 3 ชิ้น คือเสื้อ, กางเกงทรงหลวมและเสื้อกั๊ก เป็นต้น

กระทรวงสิ่งแวดล้อมญี่ปุ่นใช้ตัวการ์ตูนนินจาเป็นสื่อเชิญชวนให้ประชาชนใช้ผ้าพันคอ และสวมถุงมือถุงเท้าในตอนกลางวัน ส่วนหลังอาบน้ำในตอนเย็นก็ให้สวมเสื้อผ้าหนาๆ หรือใช้ผ้าขนหนูพันรอบๆคอก่อนเข้านอน

มีพนักงานหญิงคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่า “คิดว่าตอนที่อากาศหนาวๆ ฉันจะทำให้ร่างกายอบอุ่นด้วยการดื่มอย่างเช่นชาอุ่นๆค่ะ”

กระทรวงสิ่งแวดล้อมได้กล่าวว่า “จะดำเนินการแคมเปญ “Warm Biz” โดยการให้รณรงค์ว่าอยากให้ทุกคนร่วมมือกัน โดยการมาอยู่รวมกันในสถานที่ที่เปิดเครื่องทำความร้อน เพื่อช่วยให้สิ่งแวดล้อมของโลกดีขึ้น
  

ご冥福をお祈りします gomeifuku o oinorishimasu ขอน้อมเสด็จสู่สวรรค์คาลัย

วันนี้ขอขึ้นต้นบทความด้วยการแสดงความเคารพและความจงรักภักดีต่อในหลวงของปวงชนชาวไทยทั้งหลาย

แล้วบทความเรื่องนี้ ก็ขอน้อมนำพระราชดำรัสและพระบรมราโชวาทของพระองค์ท่านมาเตือนใจตัวเอง




“ ถ้าครูไม่ห่วงประโยชน์ที่ควรจะห่วง แต่หันไปห่วงอำนาจ ห่วงตำแหน่ง ห่วงสิทธิ์ และ ห่วงรายได้กันมากเข้า ๆ แล้ว จะเอาจิตเอาใจที่ไหน มาห่วงความรู้ ความดี ความเจริญของเด็ก ความห่วงในสิ่งเหล่านั้น ก็จะค่อย ๆ บั่นทอนทำลายความเป็นครูไปจนหมดสิ้น จะไม่มีอะไรเหลือไว้ พอที่ตัวเองจะภาคภูมิใจ หรือผูกใจใครไว้ได้ ความเป็นครูก็จะไม่มีค่าเหลืออยู่ให้เป็นที่เคารพบูชาอีกต่อไป ”

คำว่า “ครู” ในภาษาไทยนั้นมีความหมายว่า ผู้สั่งสอนศิษย์ ผู้ถ่ายทอดความรู้ให้แก่ศิษย์ ผู้มีความหนักแน่น ผู้ควรแก่การเคารพของศิษย์ ผู้สั่งสอน

ซึ่งก็ไม่ต่างจากคำว่า “教師” (kyoushi) ในภาษาญี่ปุ่นที่มีความหมายว่า　学校などで、学業・技芸を教える人。หรือ宗教上の教化を行う人。ซึ่งก็คือผู้ที่สอนให้ความรู้นั่นเอง

ในพระราชดำรัสนั้น สิ่งที่ฉันต้องเอามาเตือนใจตัวเองให้จงหนักก็คือว่า อย่าห่วงรายได้กันมากนัก แล้วจะเอาจิตเอาใจที่ไหน มาห่วงความรู้ ความดี ความเจริญของเด็กหรือผู้ที่มาเล่าเรียน

ฉันขอปฏิภาณว่าจะเป็นครูที่ดี แม้ว่าจะเป็นแค่ครูพิเศษ ไม่ใช่ครูที่สอนในโรงเรียนก็ตาม

“......ครูที่แท้จริงนั้นต้องเป็นผู้ทำแต่ความดี คือ ต้องหมั่นขยันและอุตสาหะพากเพียร ต้องเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่และเสียสละ ต้องหนักแน่นอดทน และอดกลั้น สำรวม ระวังความประพฤติปฏิบัติของตน ให้อยู่ในระเบียบ แบบแผนที่ดีงาม รวมทั้งต้องซื่อสัตย์ รักษาความจริงใจ วางใจเป็นกลาง ไม่ปล่อยไปตามอำนาจอคติ…...”

教師は教師です。教師は会社員じゃありません。
ครูก็คือครู ครูไม่ใช่พนักงานบริษัทฯ

(ข้อคิดเห็นส่วนตัว ข้อเตือนใจส่วนตัว ไม่ได้มีเจตนาล่วงเกินอาชีพใดๆ ทั้งสิ้น)