› 日本が好き › 2016年06月08日2016年06月08日
落語 ศิลปะเล่าเรื่องตลกของญี่ปุ่น
พวกเราเคยได้ยินคำว่า 「落語」(Rakugo) มัยคะ
ระขุโกะเป็นศิลปะหนึ่งของญี่ปุ่นที่เกิดขึ้นมาตั้งแต่สมัยเอโดะ ประมาณสามร้อยปีก่อน นักระขุโกะ (ผู้แสดง) จะพูดคุยคนเดียว โดยนั่งบนเวที ที่เรียกว่า KOOZA และทำให้ผู้ฟังหัวเราะ นักระขุโกะจะเล่าเรื่องตลกที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับ ชีวิตของชาวเมือง นิทานต่างๆ เป็นต้น แล้วปิดท้ายด้วยมุขตลกเรียกเสียงหัวเราะจากผู้ชมซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของการแสดงประเภทนี้ นักระขุโกะจะออกแสดงเพียงแค่คนเดียวพร้อมกับอุปกรณ์ได้แก่ พัดคลี่เซนสุ (sensu) และ ผ้าเช็ดหน้าเทนุกุอิ (Tenugui) เท่านั้นซึ่งจะนำมาใช้แสดงแทนสิ่งของต่างๆ โดยพัดคลี่ก็จะนำมาแสดงแทน ตะเกียบ พู่กัน ดาบ ฯลฯ ส่วนผ้าเช็ดหน้าก็จะนำมาใช้แทนเป็น จดหมาย หนังสือ กระเป๋าเงิน ฯลฯ
(ต้องเล่นให้ใหญ่ เพื่อให้คนดูจินตนาการภาพตามได้)
เมื่อถึงเวลาแสดงนักระขุโกะจะนั่งลงบนเบาะผ้า และแสดงโดยเคลื่อนไหวเพียงลำตัวครึ่งบน จากนั้นใช้ศิลปะการเล่าเรื่องอันเป็นหัวใจสำคัญ ผสมผสานกับอุปกรณ์ที่กล่าวมาแล้ว เล่าเรื่องต่างๆให้ผู้ชมเกิดจินตนาการสร้างภาพตามเนื้อหานั้น ความแตกต่างของตัวละครจะอยู่ที่การเปลี่ยนเสียงของผู้แสดง หรือเปลี่ยนทิศทางของศีรษะ และลำตัว
แต่เนื่องด้วย ระขุโกะ จะถ่ายทอดเรื่องเล่าเป็นผู้ภาษาญี่ปุ่น และปล่อยมุกตลกด้วย จึงทำให้คนต่างชาติหรือคนที่บกพร่องทางการได้ยินจะไม่เข้าใจ ทำให้ไม่รู้สึกว่าฮา
ดังนั้น ในคืนวันที่ 5 มิ.ย.ที่ผ่านมา ได้มีการจัดงานระขุโกะขึ้นที่โตเกียว โดยเป็นระขุโกะที่เล่าเรื่องให้คนที่มีความบกพร่องทางหูและคนต่างชาติได้สนุกสนานกัน
พอคุณ Katsura Bunshi ซึ่งเป็นนักระขุโกะเริ่มต้นเล่าเรื่อง ก็จะมีภาษาอังกฤษและภาษาญี่ปุ่นปรากฏบนสกรีนที่อยู่ด้านหลัง อย่างที่บอกไปแล้วว่านักระขุโกะนั้นจะต้องเล่าเรื่องให้คนมากมายฟังอยู่คนเดียว ดังนั้นการเคลื่อนไหวอย่างเช่นใบหน้าและมือจึงเป็นสิ่งที่สำคัญ แล้วเพื่อไม่ให้ผู้ชมเอาแต่จ้องมองดูสกรีนเท่านั้น จึงต้องทำให้ตัวหนังสือปรากฏข้างๆ ใบหน้าของคุณ Bunshi
พอคุณ Bunshi เล่าเรื่องตลก คนดูประมาณ 100 คนก็จะหัวเราะขึ้นมาในทันทีเลย ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีความบกพร่องทางหูได้กล่าวว่า “นี่เป็นครั้งแรกที่ได้มาดูระขุโกะ รู้สึกดีใจมากเลยที่สามารถหัวเราะได้เยอะขนาดนี้” ส่วนชายชาวต่างชาติก็ได้กล่าวว่า “เข้าใจเรื่องที่เขาเล่าได้ว่าเป็นเรื่องอะไรโดยการอ่านภาษาอังกฤษ”
ฉันว่ามันดีมากๆ เลยนะคะ เพราะว่าฉันเองบางครั้งก็อยากไปสัมผัสการดูระขุโกะ แต่คงไม่เข้าใจมุกเท่าไร ถ้ามีสกรีนคอยช่วยแปลภาษาให้แบบนี้ ก็น่าสนุกดีนะคะ
อย่างไรก็ตาม "สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น" ลองไปดูของจริงกันสักครั้งดีมัยคะ
ระขุโกะเป็นศิลปะหนึ่งของญี่ปุ่นที่เกิดขึ้นมาตั้งแต่สมัยเอโดะ ประมาณสามร้อยปีก่อน นักระขุโกะ (ผู้แสดง) จะพูดคุยคนเดียว โดยนั่งบนเวที ที่เรียกว่า KOOZA และทำให้ผู้ฟังหัวเราะ นักระขุโกะจะเล่าเรื่องตลกที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับ ชีวิตของชาวเมือง นิทานต่างๆ เป็นต้น แล้วปิดท้ายด้วยมุขตลกเรียกเสียงหัวเราะจากผู้ชมซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของการแสดงประเภทนี้ นักระขุโกะจะออกแสดงเพียงแค่คนเดียวพร้อมกับอุปกรณ์ได้แก่ พัดคลี่เซนสุ (sensu) และ ผ้าเช็ดหน้าเทนุกุอิ (Tenugui) เท่านั้นซึ่งจะนำมาใช้แสดงแทนสิ่งของต่างๆ โดยพัดคลี่ก็จะนำมาแสดงแทน ตะเกียบ พู่กัน ดาบ ฯลฯ ส่วนผ้าเช็ดหน้าก็จะนำมาใช้แทนเป็น จดหมาย หนังสือ กระเป๋าเงิน ฯลฯ
(ต้องเล่นให้ใหญ่ เพื่อให้คนดูจินตนาการภาพตามได้)
เมื่อถึงเวลาแสดงนักระขุโกะจะนั่งลงบนเบาะผ้า และแสดงโดยเคลื่อนไหวเพียงลำตัวครึ่งบน จากนั้นใช้ศิลปะการเล่าเรื่องอันเป็นหัวใจสำคัญ ผสมผสานกับอุปกรณ์ที่กล่าวมาแล้ว เล่าเรื่องต่างๆให้ผู้ชมเกิดจินตนาการสร้างภาพตามเนื้อหานั้น ความแตกต่างของตัวละครจะอยู่ที่การเปลี่ยนเสียงของผู้แสดง หรือเปลี่ยนทิศทางของศีรษะ และลำตัว
แต่เนื่องด้วย ระขุโกะ จะถ่ายทอดเรื่องเล่าเป็นผู้ภาษาญี่ปุ่น และปล่อยมุกตลกด้วย จึงทำให้คนต่างชาติหรือคนที่บกพร่องทางการได้ยินจะไม่เข้าใจ ทำให้ไม่รู้สึกว่าฮา
ดังนั้น ในคืนวันที่ 5 มิ.ย.ที่ผ่านมา ได้มีการจัดงานระขุโกะขึ้นที่โตเกียว โดยเป็นระขุโกะที่เล่าเรื่องให้คนที่มีความบกพร่องทางหูและคนต่างชาติได้สนุกสนานกัน
พอคุณ Katsura Bunshi ซึ่งเป็นนักระขุโกะเริ่มต้นเล่าเรื่อง ก็จะมีภาษาอังกฤษและภาษาญี่ปุ่นปรากฏบนสกรีนที่อยู่ด้านหลัง อย่างที่บอกไปแล้วว่านักระขุโกะนั้นจะต้องเล่าเรื่องให้คนมากมายฟังอยู่คนเดียว ดังนั้นการเคลื่อนไหวอย่างเช่นใบหน้าและมือจึงเป็นสิ่งที่สำคัญ แล้วเพื่อไม่ให้ผู้ชมเอาแต่จ้องมองดูสกรีนเท่านั้น จึงต้องทำให้ตัวหนังสือปรากฏข้างๆ ใบหน้าของคุณ Bunshi
พอคุณ Bunshi เล่าเรื่องตลก คนดูประมาณ 100 คนก็จะหัวเราะขึ้นมาในทันทีเลย ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีความบกพร่องทางหูได้กล่าวว่า “นี่เป็นครั้งแรกที่ได้มาดูระขุโกะ รู้สึกดีใจมากเลยที่สามารถหัวเราะได้เยอะขนาดนี้” ส่วนชายชาวต่างชาติก็ได้กล่าวว่า “เข้าใจเรื่องที่เขาเล่าได้ว่าเป็นเรื่องอะไรโดยการอ่านภาษาอังกฤษ”
ฉันว่ามันดีมากๆ เลยนะคะ เพราะว่าฉันเองบางครั้งก็อยากไปสัมผัสการดูระขุโกะ แต่คงไม่เข้าใจมุกเท่าไร ถ้ามีสกรีนคอยช่วยแปลภาษาให้แบบนี้ ก็น่าสนุกดีนะคะ
อย่างไรก็ตาม "สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น" ลองไปดูของจริงกันสักครั้งดีมัยคะ
Posted by mod at
16:36
│Comments(0)
