日本が好き

  

สวัสดี วันศุกร์ สุขสันต์นะคะ

วันก่อนกำลังเตรียมสอนนักเรียน ก็พบกับแบบฝึกการอ่านภาษาญี่ปุ่นเรื่องหนึ่ง ชื่อว่า "私の失敗"

ก็เป็นเรื่องความผิดพลาดของคนต่างชาติที่ไปใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่น ซึ่งฉันเองก็มีประสบการณ์ตรงหลายเรื่องค่ะ ล้วนแต่น่าอายทั้งนั้น แต่วันนี้ของนำเรื่องในแบบฝึกการอ่านมาให้ดูเรื่องหนึ่งก่อนนะคะ

"わたしの失敗"

課長のお母さんのお葬式がありました。わたしも会社の人といっしょにお葬式に行きました。人がたくさん並んでいました。　みんな写真の前で頭をさげて、手でなにか口に入れていました。
わたしの番になりました。台の上に粉がありました。あまりいいにおいではありませんでしたが、日本の習慣だと思って、食べてしまいました。
まずかったです。あとで友達があれは食べ物じゃないと教えてくれました。



เรื่องนี้เป็นเรื่องความเข้าใจผิดของคนต่างชาติในการเข้าร่วมพิธีงานศพ ภาษาญี่ปุ่นเรียกว่า "お葬式" (Osooshiki) คือเขาได้ไปร่วมงานศพของคุณแม่หัวหน้างานพร้อมกับเพื่อนที่บริษัท แต่เห็นว่ามีคนยืนเรียงแถวรออยู่เยอะ แล้วก็เห็นว่าทุกคนยืนคำนับหน้ารูปถ่าย แล้วเอาอะไรสักอย่างที่อยู่ในมือใส่เขาไปในปาก

พอถึงตาเขาที่ต้องเข้าไปเคารพศพ เห็นมีผงอะไรสักอย่างอยู่บนแท่น กลิ่นก็ไม่ค่อยหอมเท่าไร แต่คิดว่าเป็นประเพณีของคนญี่ปุ่น ก็เลยหยิบใส่ปากทานเข้าไป



รสชาติแย่มากเลย แต่มาทราบภายหลังจากเพื่อนว่านั่นไม่ใช่ของกิน ตายจริง แล้วมันคืออะไรล่ะ

ลองทายกันดูนะคะ

ติ๊กตอก ติ๊กตอก

เฉลยเลยก็แล้วกันค่ะ

นั่นก็คือผงกำยานนั่นเอง

จริงๆ แล้วเขาไม่ได้ให้ทานนะคะ ตามประเพณีของญี่ปุ่นเขา หลังจากทำความเคารพพระและครอบครัวผู้ตายแล้ว ให้เดินไปหน้าแท่นบูชาเพื่อเคารพรูปผู้ตาย 1 ครั้ง โดยถือลูกประคำไว้ที่มือซ้าย
ใช้มือขวาหยิบกำยานผง ก้มศีรษะเล็กน้อย ยกกำยานขึ้นมาในระดับสายตาแล้วคำนับ ใช้มือขวาหยิบธูปขึ้นมา 1 ดอก จุดธูปด้วยเทียน เสร็จแล้วให้โรยกำยานลงในกระถาง 1 หรือ 3 ครั้ง ถ้ามีคนรอต่อแถวยาว ให้โรยแค่ 1 ครั้งพอ แล้วปักธูปลงในกระถาง



ฉันคิดว่าตอนช่วงที่ยกกำยานขึ้นคำนับ คนต่างชาติคงมองเห็นไม่ชัดก็เลยคิดว่าคนญี่ปุ่นหยิบใส่ปากสินะ น่าสงสารจัง